Αγαπητοί μου αδελφοί,

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή βλέπουμε έναν πλούσιο νέο να πλησιάζει τον Κύριο και να του θέτει ένα μεγάλο και ουσιαστικό ερώτημα που πρέπει να απασχολεί και κάθε Χριστιανό: «Διδάσκαλε αγαθέ, τί ποιήσας ζωήν αιώνιον κληρονομήσω;».

Ο νέος έκανε το διάβημα να προσεγγίσει τον Χριστό μας, αλλά όπως αποδείχθηκε στην συνέχεια δεν ήταν ακόμα έτοιμος γιατί ήταν προσκολλημένος στα υλικά αγαθά, τα οποία δεν ήθελε να χάσει για να αποκτήσει τον αληθινό πλούτο που είναι η ζωή κοντά στον Χριστό.

Το ίδιο συμβαίνει και στον καθένα που έχει την πρόθεση να ακούσει για τον Χριστό ή ακόμα και να τον ακολουθήσει, αλλά όντας δέσμιος των εφήμερων υλικών πραγμάτων ή και του τρόπου ζωής του απογοητεύεται γρήγορα καθώς δεν είναι έτοιμος να δώσει ολόκληρη την καρδιά του στο Χριστό.

 Ο Κύριος βάζει ως προϋπόθεση της απόκτησης της αιώνιας ζωής την αγάπη και την ελεημοσύνη προς τον συνάνθρωπο. Κάποιος ο οποίος δεν ενδιαφέρεται για τον πόνο και τις ανάγκες του διπλανού του  δεν μπορεί να αγαπήσει αληθινά τον Θεό καθώς η αγάπη προς τον Θεό περνά μέσα από την αγάπη προς τον συνάνθρωπο.

Ο πλούσιος νέος δεν ακολουθεί τελικά τον Κύριο γιατί ακριβώς δεν έχει την διάθεση προσφοράς και ελεημοσύνης προς τον πάσχοντα. Αν και από μικρός προσπαθεί να τηρεί τις εντολές του Θεού δεν κατάφερε να απαλλαγεί από το πάθος της φιλαργυρίας. Η καρδιά του δεν μπόρεσε να αποκοπεί από τα βαρίδια του πάθους της αγάπης για τα χρήματα και ήταν εξαρτημένη απ’ αυτά.

Δεν αρκεί η τήρηση των θείων εντολών για την σωτηρία του ανθρώπου. Η τήρηση των εντολών δεν αποτελεί αυτοσκοπό στην πνευματική ζωή αλλά αποτελεί μέσω απαλλαγής από κάθε είδους πάθη που έχουν κυριεύσει την καρδιά μας εξαιτίας του εφάμαρτου τρόπου ζωής μας. Εξ άλλου αν μείνουμε μόνο στην τυπική τήρηση των εντολών κινδυνεύουμε να καταλήξουμε σ’ έναν φαρισαϊσμό και μία υποκρισία.             

Αδελφοί μου,

Ας μην αφήσουμε τίποτα γήινο να μάς απομακρύνει από την αγάπη του Χριστού μας όπως έκανε ο πλούσιος νέος. Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος μας λέγει: «τίς ημάς χωρίσει από της αγάπης του Χριστού;» (Ρωμ. 8,35). Και όταν μέσα από τον συνεχή πνευματικό αγώνα και τον θείο φωτισμό η καρδιά μας ελευθερωθεί από τα δεσμά της αμαρτίας και από κάθε τι γήινο, τότε ενώνεται με τον Χριστό και ο άνθρωπος το πρώτο που αναζητά είναι η Βασιλεία του Θεού και βάζει σε δεύτερη μοίρα όλα τα υπόλοιπα κατά τον λόγο του Κυρίου. «Ζητείτε δε πρώτον την βασιλείαν του Θεού και  ταύτα πάντα προστεθήσεται υμίν» (Μτθ. 6,33).   ΑΜΗΝ.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως +Μ.Μ.