Αγαπητοί μου αδελφοί,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!
Σήμερα ακούγεται, ως φωνή υδάτων πολλών, η φωνή της αλήθειας, ότι, Εκείνος που κατασκεύασε τον ουρανό και την γή, είναι πνεύμα άπειρο, «άπειρον το θείον και ακατάληπτων και τούτο μόνον καταληπτών η απειρία και η ακαταληψία», κατά τον Ιωάννην τον Δαμασκηνόν.
Αυτό το άπειρον και ακατάληπτον και Θείο Πνεύμα, τον Θεό, ο οποίος «ο πανταχού παρών και τα πάντα πληρών», «ουδείς πόποτε τεθέαται», δεν είναι δυνατό να τον συλλάβει ο ανθρώπινος νους, ο άνθρωπος της κάθε εποχής, ότι, το θείο που διέπει και κυβερνά το σύμπαν και είναι άπειρο και ακατάληπτο. «Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας αυτόν, εν πνεύματι και αληθεία δεί προσκυνείν».
Ο Θεός είναι παντού, είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, και επομένως η προσευχή, η τιμή και η προσκύνηση υπό του πιστού να γίνεται οπουδήποτε και σε οποιαδήποτε στιγμή και ώρα, ημέρα και νύκτα, αρκεί να γίνεται με καθαρή καρδία, «πνεύματι και αληθεία».
Οποία θαυμασία μεταβολή έφερε ο λόγος και η διδασκαλία του Υιού και Λόγου του Θεού, όπως μας την καταγράφει στη σημερινή ευαγγελική περικοπή ο Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος, κατά την ευλογημένη εκείνη συνάντηση παρά το φρέαρ του Ιακώβ, «του κεκοπιακώτως Ιησού», μετά της Σαμαρείτιδος γυναικός. Ήλθε η Σαμαρείτης γυναίκα, η αλλοεθνής, στο φρέαρ του Πατριάρχου Ιακώβ να αντλήσει ύδωρ και να γεμίσει την υδρία της, εκεί όμως τελεσιουργείται το μέγα μυστήριο της εξομολογήσεως. Εκεί ανοίγει ενδόμυχα την καρδιά της και εξομολογείται την προτέρα ζωή της στον Σωτήρα Χριστό και λαμβάνει παρ’ Αυτού ύδωρ ζων, ύδωρ σωτήριο, «πας ο πίνων εκ του ύδατος ου εγώ δώσω αυτώ, ου μη διψήσει στον αιώνα».
Ω! Οποία θαυμασία μεταβολή. Ω! Οποία μεγάλη χαρά έφερε ο λόγος του Κυρίου στην διψασμένη εκείνη ψυχή, χωρίς και η ίδια να το αντιληφθεί έγινε πηγή ύδατος ζώντος δια τους συμπατριώτες της. Τρέχει ως άλλη μυροφόρος γυναίκα στη πόλη να αναγγείλει την χαρμόσυνο είδηση στους συμπατριώτες της. Και τους είπε, εκεί είπε στο φρέαρ του Ιακώβ υπάρχει ένας προφήτης, ελάτε και εσείς να τον γνωρίσετε. Μήπως αυτός είναι ο Χριστός ο Σωτήρ τον οποίον περιμένουμε. Και ταχύ έδραμον στον τόπο εκείνο, «και έλεγον τη γυναικί, ότι ουκέτι δια την σην λαλιάν πιστεύομεν, αυτοί γάρ ακηκόαμεν και οίδαμεν, ότι αυτός εστίν αληθώς ο Σωτήρ του κόσμου, ο Χριστός».
Από τότε και μέχρι της συντελείας των αιώνων επαναλαμβάνεται και θα επαναλαμβάνεται το σωτήριο αυτό γεγονός. Όλες οι διψασμένες ψυχές που προστρέχουν στην πηγή του ζώντος ύδατος στον Χριστό, λαμβάνουν την σωτήριο διδασκαλία του, δροσίζονται, ικανοποιούνται και χορταίνουν και χαίρονται χαρά μεγάλη.
Ο Κύριος, ενώπιος ενωπίω της Σαμαρείτιδος γυναικός, παρά το φρέαρ του Ιακώβ, δίδαξε και διδάσκει ανά τους αιώνες τη μόνη αληθινή λατρεία, την οποία δεν είχαν κατανοήσει ουχί μόνον και αυτοί οι Ιουδαίοι της εποχής εκείνης, αλλά και δυστυχώς πολλάκις δεν κατανοεί και ο κόσμος της σημερινής πεπολιτισμένης εποχής, ο οποίος έχει οικτρά πλάνη περί της αληθινής λατρείας και της εν Χριστώ σωτηρίας του, και πράττει κατά το δοκούν νομίζοντας ούτω θα ευαρεστήσει τον Θεό.
Αγαπητοί μου αδελφοί,
Μόνον δια Ιησού Χριστού και δι’ Αυτού μόνον ανυψώνεται ο γήινος άνθρωπος, καθαρίζεται και τελειούται και γίνεται τέλειος, γίνεται άγιος, ως η υπό της Εκκλησίας μας σήμερα τιμωμένη με ύμνους και ωδές πνευματικές η αγία Φωτεινή η Σαμαρείτης. Δεύτε, λοιπόν, αδελφοί και εμείς, με θέληση και Πίστη ακράδαντη και αφοσίωση, στον Αναστάντα εκ τάφου Κύριον, να πορευθούμε στην πηγή του ζώντος ύδατος, ως η Σαμαρείτης παρά το φρέαρ του Ιακώβ, δια να αντλήσουμε από το σωτήριο εκείνο φρέαρ, ύδωρ ζωής αθανάτου.
Αυτή την ανεκτίμητη δωρεά του Θεού προείδε ο Ησαΐας και προφητικώς προέτρεψε και προτρέπει τους ανθρώπους να προσέλθουν στην πηγή του ζώντος ύδατος, «οι διψώντες, λέγει, πορεύεσθε εφ’ ύδωρ», διότι ο πανάγαθος Θεός «έδωκεν εν τη ερήμω ύδωρ και ποταμούς εν τη ανύδρω ποτίσαι το γένος μου το εκλεκτό». Ευλογημένοι όσοι πίνουν από την πηγή του ζώντος ύδατος. ΑΜΗΝ.
+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος
