Αγαπητοί μου αδελφοί, χαίρετε εν Κυρίω Ιησού.

Ο Μέγας Διδάσκαλος, ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ποτέ δεν παραλείπει, αλλά και στιγμή που να μη διδάξει σε όποιο μέρος και αν ευρίσκεται.

Η διδασκαλία του είναι θεία, είναι σωτήριος δια τον κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο, είναι θεία, σαγηνεύει, παρηγορεί και ζωογονεί, φωτίζει και μεταμορφώνει το είναι του ανθρώπου.

Τα πλήθη τρέχουν στο άκουσμα ότι διέρχεται ο Μέγας Διδάσκαλος, θέλουν να ακούσουν από το στόμα Του λόγια πρωτάκουστα, λόγια που να εμπνέουν και να δίδουν γαλήνη στην ψυχή τους.

Και να σήμερα, στην ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε, εν μέσω της οδού, πλησιάζει τον Κύριο, κάποιος νέος, νομικός που γνώριζε άριστα τον Μωσαϊκό νόμο, και ερωτά τον Κύριο «τι να κάμει για να κληρονομήσει  την αιώνιο βασιλεία;».

Βέβαια ο Κύριος γνώριζε τον δόλιο σκοπό της ερώτησης του νομικού, αλλά για να διδάξει όχι μόνο τόσο τον νομικό, αλλά το γύρο αυτού λαό, αλλά και δια μέσου των αιώνων πιστούς, δέχεται, ο των όλων Κύριος την συζήτηση και απαντά με την ερώτηση προς τον νομικό:  «τι λέγει ο νόμος;», κι εκείνος για να μη φανεί ότι δεν γνώριζε τον νόμο, του απαντά:  «αν αγαπούμε τον Θεό με όλη μας την καρδία και τον πλησίον μας ως τον εαυτό μας».

Και ο Μέγας Διδάσκαλος τότε του λέγει: «ορθώς απεκρίθης, τούτο ποίει και ζήση».

Αλλά ο νέος νομικός δεν περιορίζεται μόνο στην αδιάκριτη και άκομψη ερώτησή του, αλλά και ζητά να  μάθει «τις εστί μου πλησίον;».

Και ο Κύριος παίρνει αφορμή απ’ αυτή την ερώτηση του κενόδοξου αυτού νέου νομικού, και είπε την μεγάλη σε πανανθρώπινες έννοιες και αξίες την διαχρονική παραβολή του Καλού Σαμαρείτη.

Μάθημα για κάθε άνθρωπο της κάθε εποχής και όλως ιδιαιτέρως της δικής μας εποχής, που δυστυχώς και  σήμερα υπάρχουν αδελφοί μας που έχουν ανάγκη και επιζητούν την αλληλεγγύη και συμπαράσταση, δεν έλειψαν, ούτε θα λείψουν ποτέ και οι τραυματισμένοι και πονεμένοι αδελφοί μας.

Καθημερινά αντικρύζουμε όλοι μας τραύματα και τραύματα ψυχικά και σωματικά στους συνανθρώπους μας. Θλίψεις, σωματικές και πνευματικές γύρω μας και δυστυχώς κάνουμε πως δεν βλέπουμε και αποφεύγουμε να γίνουμε κι εμείς καλοί σαμαρείτες.

Θεόδωτο, μεγάλο και επιτακτικό το έργο μας ως χριστιανών, να βοηθούμε πάσχοντες, και να παρηγορούμε θλιβομένους, να ειρηνεύουμε ταραγμένους, να καθοδηγούμε πλανωμένους, να διαλύουμε με λόγους παρηγορητικούς τον πόνο και την δυστυχία των αδελφών μας, για να λάμψει η χάρις, το έλεος και η ευσπλαχνία του Μεγάλου και Πρώτου Καλού Σαμαρείτη, του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, στις καρδιές  τους.

Αδελφοί μου,

Καλοί Σαμαρείτες πρέπει να είναι πάντοτε οι χριστιανοί της ζωντανής πίστης και της ενεργούς αγάπης. Ο κάθε ένας μπορεί να σκύψει στον πόνο, στη θλίψη του συνανθρώπου μας και να δώσει αγάπη, αγάπη Χριστού.

Ο Κύριος και Θεός μας, ως Καλός Σαμαρείτης, ήλθε για να σκύψει στην θλίψη, στον πόνο, στην δυστυχία του ανθρωπίνου γένους. Ήλθε και έγινε άνθρωπος, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, για να μας εξαγοράσει από την κατάρα του νόμου και να μας απαλλάξει από τις αμαρτίες μας και τέλος να ξεπλύνει τις πληγές μας, σωματικές και πνευματικές, με το Πανάχραντο και Σωτήριο Αίμα. ΑΜΗΝ.

Ο Λ.Κ.Α. Παΐσιος