«Ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ωσαννά  εν τοις υψίστοις».

Αγαπητοί μου  αδελφοί,

«Χαίρε και ευφραίνου πόλις Σιών, τέρπου και αγάλλου η Εκκλησία του Θεού, ιδού γάρ ο Βασιλεύς σου  παραγέγονεν εν δικαιοσύνη, επί πώλου καθεζόμενος, υπό Παίδων ανυμνούμενος, Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος εί, ο έχων πλήθος οικτιρμών, ελέησον ημάς».

Η μεγαλειώδης αυτή υποδοχή του Κυρίου επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο και φανερώνει την διάρκεια αυτής της μεγάλης εορτής, και είναι μία και η αυτή, διότι ο Κύριος των κυριευόντων και Βασιλεύς των  βασιλευόντων είναι χθές και σήμερα ο αυτός και στους αιώνας.

Ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων έμεινε ασυγκίνητος από τις ενθουσιώδεις εκδηλώσεις του λαού και τούτο γιατί γνώριζε ότι αυτές οι εκδηλώσεις του λαού ήταν προσωρινές, ήταν παροδικές, δεν ήταν ενδόμυχες, και δεν είχαν βαθειά και φωτισμένη πίστη.

Ο Υιός και Λόγος του Θεού, ως Θεός και άνθρωπος γνώριζε ότι , «ο λαός ούτος τοις χείλεσι με τιμά, η  δε καρδία αυτού απέχει», και ότι αυτός ο λαός πού σήμερα ζητωκραυγάζει το «ωσαννά ευλογημένος ο ερχόμενος εν ονόματι Κυρίου, ο βασιλεύς του Ισραήλ», σείοντες τα βάϊα των φοινίκων, έπειτα από τέσσαρες ημέρες θα βράχνιαζε φωνασκών - εν φωναίς αλαλαγμού - «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν».

Η σημερινή όμως θριαμβευτική είσοδος του Κυρίου στην επίγειο Ιερουσαλήμ είναι προπαρασκευαστική, είναι τύπος και εικόνα και προτύπωση της μελλούσης του Χριστού βασιλείας στην πνευματική Ιερουσαλήμ, στην άνω Ιερουσαλήμ, και θα έλθει ο Κύριος, όχι καθήμενος επί πώλου όνου, πραΰς και σώζων, αλλά επί θρόνου δόξης, ως κριτής δίκαιος.

Εκείνος ήλθε αυτεπάγγελτος εξ ουρανού, άπαξ δια παντός από άπειρο προς τον πεπτωκότα άνθρωπο αγάπη δια να συνδιαλλαγεί μετ’ αυτού και να τον οδηγήσει ξανά στην αιώνιο βασιλεία, στη βασιλεία  του Θεού, που δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και άσκηση και αγιασμός.

Ο άνθρωπος της τότε εποχής, αλλά της σημερινής εποχής, αντί να ακούσει τον λόγο του Κυρίου και να αποβάλει τον παλαιό άνθρωπο, τον φθειρόμενο από την απάτη και την επιθυμία του Διαβόλου και να  σωθεί, του ανταπέδωκε «του μάννα χολή, αντί του ύδατος όξος, αντί του αγαπάν με σταυρό με  προσηλώσατε».

Αυτή είναι η έννοια, η αιτία και ο σκοπός της σημερινής εορτής, που απ’ άκρο έως άκρο της οικουμένης εορτάζει η επί γης στρατευομένη του Χριστού Εκκλησία, και εμείς οι πιστοί σείοντες σήμερα, αυτή την αγία ημέρα, τα βάϊα των φοινίκων, ως εκείνοι οι παίδες, αναφωνούμε: το «Ωσαννά τω Υιώ Δαβίδ, ευλογημένος ο ερχόμενος ο βασιλεύς του νέου Ισραήλ».

Διαρκώς, η ζωή του ανθρώπου εδώ στην γή είναι προετοιμασία και προπαρασκευή για την μέλλουσα ζωή, και επομένως ο άνθρωπος πρέπει να εργάζεται και να πράττει έργα αρετής, έργα αγάπης, έργα δικαιοσύνης, έργα ευάρεστα στον Θεό. Επομένως κάθε ημέρα και ώρα που περνά είναι πολύτιμος για  κάθε ένα άνθρωπο, και τούτο γιατί, εάν κάνει κανείς καλή χρήση του χρόνου και εργάζεται και πράττει  το αγαθό, τότε γίνεται κληρονόμος της αιωνίου βασιλείας. Εάν όμως ο άνθρωπος κάνει κακή χρήση του χρόνου και εργάζεται και διαπράττει το κακό αντί του καλού, τότε ζημιώνεται, γιατί χάνει την βασιλεία των ουρανών και πίπτει στην απώλεια και θα θλίβεται στα δεινά της αιωνίου κολάσεως.

Ανάγκη, λοιπόν, για τον άνθρωπο της κάθε εποχής είναι, προκειμένου η ψυχή του να βρεί ανάπαυση, αγαλλίαση και σωτηρία στην άνω Ιερουσαλήμ, να αγωνίζεται τον αγώνα τον καλό, να αγωνίζεται πνευματικά, και μάλιστα, να βιάζει τον εαυτό του μήπως έλθει αιφνίδιος ο θάνατος και τότε θα μείνει έξω του νυμφώνα του Χριστού.

Βία για τον άνθρωπο νοείται η πνευματική αυτού εργασία, η οποία είναι διπλή, εσωτερική και εξωτερική, γιατί διπλά είναι τα εμπόδια που κωλύουν τον άνθρωπο να εισέλθει στην βασιλεία των ουρανών· πρώτα τα εσωτερικά πάθη και οι κακίες και οι επιθυμίες του κόσμου τούτου και οι οποίες είναι πολλές και διάφορες και δεύτερο τα εξωτερικά εμπόδια πού προέρχονται από τις ψευδείς διδασκαλίες, θεωρίες και πράξεις εκείνων που δεν πιστεύουν ότι ο Ιησούς είναι ο σωτήρας του κόσμου.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Ας σκεφθούμε και εμείς κάπως βαθύτερα το γεγονός αυτό. Την Κυριακή των Βαΐων βρισκόμαστε στην  αρχήν της Μεγάλης Εβδομάδας. Οι καμπάνες των ναών και εφέτος να κτυπήσουν πένθιμα και θα μας  καλέσουν να παρακολουθήσουμε τις ιερές ακολουθίες των Παθών του Κυρίου και της Τριημέρου Αυτού  Αναστάσεως.

Εάν θέλουμε την σωτηρία της ψυχής μας και επιθυμούμε να κληρονομήσουμε την Άνω Ιερουσαλήμ, την βασιλεία των ουρανών, οφείλουμε μετά πολλής προθυμίας και αγάπης να προετοιμάζουμε τους εαυτούς μας με καλά έργα και ενάρετες πράξεις, να καθαρίσουμε και να αγιάσουμε την ταλαιπωρημένη ψυχή μας  με ειλικρινή μετάνοια και καθαρή εξομολόγηση, και τότε με καθαρή ψυχή να προσέλθουμε μετά φόβου Θεού πίστεως και αγάπης να κοινωνήσουμε των αχράντων μυστηρίων.

Τότε όντως θα εισέλθει ο Βασιλεύς των βασιλευόντων και Κύριος των κυριευόντων και στην δική μας Ιερουσαλήμ, δια να μας φωτίσει με το ανέσπερο φώς της θεϊκής Του αγάπης. Αυτές τις άγιες ημέρες που  έρχονται ας δείξουμε και εμείς προς τον Ερχόμενο Κύριο ότι είμαστε αληθινοί χριστιανοί με την πίστη μας, με την ευλάβειά μας, με έργα αγάπης, φιλανθρωπίας και αλληλεγγύης προς τους ενδεείς αδελφούς μας, διότι αυτά ζητά και από εμάς ο χθές και σήμερα και στους αιώνας, «ο επί πώλου όνου καθεσθήναι καταδεξάμενος «Κύριος, των κυριευόντων και Βασιλεύς των βασιλευόντων».

Αδελφοί μου,

Ας ταπεινωθούμε και ας πλύνουμε και εμείς τα πόδια του Κυρίου με τα δάκρυα της μετανοίας μας, ως η Μαρία, δια του πολυτίμου μύρου και ας ποιήσουμε και εμείς δείπνο, ως ο λεπρός Σίμων, δίνοντας ελεημοσύνη προς τους πτωχούς και τούτο διότι, όπως λέγει ο Κύριος, «η ελεημοσύνη» καλύπτει πλήθος αμαρτιών.

Αυτά πάντα πράττοντες και ποιούντες θα γίνουμε και εμείς άξιοι πολίτες της άνω Ιερουσαλήμ, της βασιλείας των ουρανών ψάλλοντες και λέγοντες με αγαλλίαση ψυχής: «ευλογημένος ο ερχόμενος εν ενόματι Κυρίου, ωσαννά ο εν τοις υψίστοις».  Γένοιτο.  Ο Λ.Κ.Α.Π.