Αγαπητοί μου αδελφοί,

Σήμερα το ευαγγελικό ανάγνωσμα μας παρουσιάζει δυο διαφορετικούς και αντίθετους κόσμους. Ο ένας κόσμος αντικατοπτρίζεται από έναν πλούσιο του οποίου δεν αναφέρεται καν το όνομα, δεν έχει πρόσωπο, είναι ο κόσμος ο οποίος μετράει αριθμούς και κέρδη, μετράει τις απολαύσεις και ηδονές και γι’ αυτό δεν έχει όνομα. Αυτός ο κόσμος προτάσσει ως νόημα ζωής το «φάγωμεν πίωμεν αύριο γαρ αποθνήσκωμεν».

Από την άλλη μας παρουσιάζει και έναν άλλον κόσμο, ο οποίος ταλαιπωρείται, δοκιμάζεται, ιδρώνει και ματώνει σ’ αυτή τη ζωή, ο οποίος όμως  έχει στραμμένη την ελπίδα του στον Θεό και στην αγάπη μεταξύ των ανθρώπων. Αυτός όμως ο κόσμος έχει όνομα και τον εκφράζει ο Λάζαρος. Ο κόσμος του Λαζάρου εκφράζει τους ανθρώπους οι οποίοι δεν είναι εγκλωβισμένοι στο τι θα φάνε ή τι θα πιούνε, αλλά αυτούς που θέλουν και μπορούν να ζουν με τα λίγα έχοντας αγάπη στις καρδιές τους, ειρήνη στις σχέσεις τους και ηρεμία στη συμπεριφορά τους με τους άλλους.

Δεν μας εξηγεί ο Κύριος στην παραβολή αν ο πλούσιος απέκτησε τίμια ή άτιμα τα χρήματά του, αλλά θέλει να κεντρίσει την καρδιά μας και να διεγείρει το φιλότιμό μας, θέτοντάς μας ουσιαστικές ερωτήσεις για τη ζωή μας: «εγώ από πού αντλώ το νόημα της ζωής μου», «ποιο είναι το νόημα και η ευτυχία στη ζωή μου»;

Και στη συνέχεια ο Χριστός μας μεταφέρει στα έσχατα, στην άλλη ζωή. Πεθαίνει ο πλούσιος, πεθαίνει και ο πτωχός Λάζαρος. Ο μεν πλούσιος βρίσκεται σε μια απόλυτη δυστυχία κολαζόμενος από τις ίδιες του τις πράξεις και όχι γιατί ο Θεός  τιμωρεί τον πλούσιο.

Αν ένας άνθρωπος έχει επιλέξει στη ζωή του να ζει εγκλωβισμένος στα υλικά του αγαθά είναι καταδικασμένος να βιώνει την δυστυχία, αφού  προτεραιότητά του είναι τα υπάρχοντά του, πως θα μπορέσει να χαρεί στη ζωή του ακόμη και τις πιο όμορφες σχέσεις όπως είναι οι σχέσεις μέσα σε μια οικογένεια, αδελφών, φίλων και συγγενών; Εάν για λίγα μέτρα γης σέρνει στα δικαστήρια αγαπημένα του πρόσωπα; Τότε είναι βέβαιο πως από τώρα βιώνει την κόλαση ζώντας την μέσα στην απόλυτη  μοναξιά του.

Δεν είχε τίποτα άλλο να απολαύσει ο πλούσιος καθώς είχε κάνει τις επιλογές του τις οποίες και απήλαυσε στην άλλη ζωή. Δεν λαχτάρησε ποτέ όσο ζούσε τη θέα του Θεού, δεν πόθησε ποτέ την αγάπη Του, ούτε τον ένοιαξε ποτέ ο άλλος άνθρωπος, γι’ αυτό και ζει την οδύνη και την απόλυτη μοναξιά της κόλασης. Τελικά κόλαση δεν είναι ένας τόπος με φωτιές και πύρινα καζάνια, αλλά  είναι η ζωή χωρίς αγάπη, γεμάτη ανασφάλεια, ταραχή, άγχος και φόβο μην τυχόν χάσεις κάτι από τα υλικά αγαθά σου.

Αντίθετα ο πτωχός Λάζαρος ζούσε τον παράδεισο ακόμη και όταν έτρωγε τα ψιχία από το τραπέζι του πλουσίου, ακόμα και όταν ζούσε με τα λίγα και αυτόν τον παράδεισο απολαμβάνει μέσα στην αγκαλιά του Αβραάμ. Ο Λάζαρος δεν περίμενε να ευφρανθεί από τα πράγματα αυτού του κόσμου, αλλά αντίθετα ποθούσε και λαχταρούσε να συναντήσει έναν άνθρωπο ο οποίος θα τον αγαπήσει, έψαχνε για αγάπη δεν έψαχνε για ύλη. Έψαχνε για μια καρδιακή, αληθινή και ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία και φυσικά τη βρήκε στην αγκαλιά και τη θέα του προσώπου του Θεού.

Τελικά αυτό είναι το νόημα της ζωής και αυτός είναι ο αληθινός πλούτος, να λαχταράει κανείς και να αναζητά τη ζωή της αγάπης. Η αγάπη δίνει νόημα στη ζωή των ανθρώπων. Η αγάπη είναι το νόημα της ζωής όπου δίνει όνομα και πρόσωπο στον άνθρωπο και μάλιστα όνομα που μένει στην αιωνιότητα όπως μένουν αιώνια τα ονόματα όλων των Αγίων μας οι οποίοι επέλεξαν να ζήσουν την ζωή τους ποθώντας, επιδιώκοντας και λαχταρώντας την ζωή της αγάπης για τον Χριστό μας και για όλους τους ανθρώπους. Είθε αυτής της αγάπης να αξιωθούμε και εμείς σ’ αυτήν αλλά και στην άλλη ζωή.

ΑΜΗΝ.

Εκ της Ιεράς Μητροπόλεως

+ Μ. Μ.