Εκτύπωση
Εμφανίσεις: 409

«Ω γύναι μεγάλη σου η πίστις γεννηθήτω σοι ως θέλεις» 

Αγαπητοί μου  αδελφοί,

Ούτε οι κραυγές της Χαναναίας γυναίκας, η οποία φώναζε τον Ιησού με κραυγή απελπισίας να την βοηθήσει «Ελέησόν με, Κύριε, υιέ Δαβίδ», ούτε η επέμβαση των μαθητών του Κυρίου έπεισαν τον Μέγα Ιατρό της ψυχής και του σώματος να υπακούσει και να θεραπεύσει την δαιμονιζομένη θυγατέρα της πονεμένης εκείνης μάνας.

Η μεγάλη όμως πίστη και η επιμονή, μεγάλες αρετές, μαρτυρούν την πολλή φιλοστοργία της πονεμένης  μάνας και ελκύουν την χάρη, το έλεος και την ευσπλαχνία του Θεού, δια τούτο και άκουσε παρά του Θεανθρώπου Ιησού, το «Ω! γύναι, μεγάλη σου η πίστις γεννηθήτω σοι ως θέλεις. Και ιάθη η θυγάτηρ  αυτής από της ώρας εκείνης».

Ο Θεός, «οικτίρμων και ελεήμων, μακρόθυμος και πολυέλεος», παρέχει άφθονα τα αγαθά Του, και την χάρη Του, εν Χριστώ Ιησού, σε όλους που προσεύχονται με πίστη και ευλάβεια και υπομονή. Αυτή την λογική πίστη είχε η Χαναναία γυναίκα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, και έγινε δεκτό το αίτημά της, εισακούστηκε η δέησή της παρά του Σωτήρος Χριστού, και «Ω! του θαύματος, ιάθη η θυγάτηρ αυτής από της ώρας εκείνης».

Η πίστη στο Θεό είναι  ανάγκη της ανθρώπινης ψυχής, και όπως ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζεί χωρίς οξυγόνο, έτσι και η ψυχή χωρίς πίστη ζέουσα προς τον Θεό χάνεται και εμπλέκεται στα δίκτυα  του πονηρού και τότε χάνεται η επικοινωνία μετά του Θεού Πατρός.

Κατά τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας μας, η πίστη είναι όπλο ισχυρό στα χέρια του πιστού ανθρώπου, διότι δια της πίστεως ο άνθρωπος νικά τους ορατούς και αοράτους εχθρούς. Η πίστη είναι αναγκαία δια την ανθρώπινη ψυχή. Μόνο δια της ενθέρμου πίστεως ο άνθρωπος ανυψώνεται στους ουρανούς και καθαίρεται με την χάρη του Παναγίου Πνεύματος.

Ο Απόστολος των Εθνών Παύλος, στην προς Γαλάτας επιστολή του λέγει, «Πάντες γάρ υιοί Θεού εστέ δια της πίστεως Ιησού Χριστού ούκ ένι Ιουδαίος ούδεν Έλλην πάντες γάρ υμείς εις εστέ εν Χριστώ Ιησού» (Γαλ.2).

Είναι γεγονός αδιαμφισβήτητο ότι όλη η επίγειος ζωή του ανθρώπου, όλη η γνώση και όλη η επιστήμη επάνω στην πίστη στηρίζεται. Ο δε Μέγας Βασίλειος γράφει σοφότατα, «Ούτω δή λοιπόν και το της θεολογίας μυστήριον την εκ της αβασανίστου πίστεως ζητεί συγκατάθεσιν». Εκείνος πού πιστεύει, όχι απλώς παραδέχεται και συμφωνεί με αυτά πού πιστεύει, αλλά και τα αισθάνεται ζωντανά. Ο Χριστιανός πιστεύει, δηλαδή, και ελπίζει πως θα απαλλαγεί  από την τυραννία της αμαρτίας, πως θα εξομοιωθεί με τον Χριστό, πως θα αναστηθεί εκ νεκρών και θα κληρονομήσει την αιώνιο βασιλεία.

Και δεν είναι αυτά μόνα τα αγαθά της πίστης. Όσοι πιστεύουν στον Θεάνθρωπο Ιησού, όχι μόνο την συγχώρηση των αμαρτιών τους θα λάβουν, αλλά και γίνονται τέκνα Θεού κατά χάριν. Η πίστη κάνει τον κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο κοινωνό της θείας χάριτος. Αυτή είναι η δύναμη και η αξία της αληθινής πίστης.

Δυστυχώς η απιστία φέρει τον άνθρωπο μακριά από τον Θεό και είναι ύβρης και ασέβεια κατά του Θεού, Πατρός. Θεωρείται και είναι κατά τους πατέρας της Εκκλησίας η χειρότερη κατά της μεγαλοσύνης Του βλασφημία, η οποία μάλιστα καθιστά τον άνθρωπο ανάξιο των ευεργεσιών και των δωρεών του Θεού.

Αγαπητοί μου αδελφοί,

Η Χαναναία γυναίκα της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, ξένη, αλλοεθνής και ειδωλολάτρης πίστευε ακράδαντα ότι, μόνο Εκείνος πού «έκλεινε ουρανούς και ήλθε στην γή, μορφή δούλου λαβών εν ομοιώματι ανθρώπου γενόμενος», από άπειρο αγάπη δια τον άνθρωπο, ήτο δυνατό να ελευθερώσει την θυγατέρα της από τις ενέργειες του Διαβόλου.

Ας ακούσουμε και εμείς πάντες της ωραίας και γλυκείας φωνής, του Κυρίου και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, την οποία άκουσε ως φωνή υδάτων πολλών η Χαναναία εκείνη, ξένη, αλλοεθνής και ειδωλολάτρης γυναίκα, «Ω! Γύναι μεγάλη σου η πίστις γεννηθήτω σοι ως θέλεις». ΑΜΗΝ.

+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος