Αγαπητοί μου αδελφοί, χαίρετε εν Κυρίω Ιησού.

Είναι γεγονός, αδελφοί μου, ότι μία από τις συνέπειες της αμαρτίας είναι ο φόβος απέναντι του Θεού Πατρός, όστις τα πάντα ορά, τα πάντα βλέπει και λυπάται, όταν ο κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπος, τέλειο των δημιουργημάτων του, είναι δέσμιος των παθών του.

Με το στόμα του ποτέ δαιμονισμένου, τα ακάθαρτα πνεύματα χίλια μύρια λόγια ξεστόμιζαν κατ’ Εκείνου, που ήλθε εξ ουρανού, δια να συντρίψει το κράτος του διαβόλου και της αγγέλοις αυτού.

Ο Διάβολος και οι άγγελοι αυτού, μετά πολλής πονηρίας, ζήτησαν να εισέλθουν στους ικανούς χοίρους που έβοσκαν στην περιοχή εκείνη και να ρίψουν αυτούς στην θάλασσα, κι έτσι να προκαλέσουν τον φόβο και τον τρόπο στις ψυχές των κατοίκων της πόλεως εκείνης, με απώτερο σκοπό να ζητήσουν να απομακρυνθεί ο Μέγας Διδάσκαλος από τα όρια της πόλεώς τους, δια να μην ακουστεί το σωτήριο  κήρυγμα Εκείνου, του Μεγάλου Διδασκάλου. Με πολλή πονηρία ζήτησε ο μισήκακος δαίμονας να εισέλθει στους χοίρους, δια να βλάψει και κακοποιήσει τους ανθρώπους εκείνους, που ήταν παραβάτες του θείου νόμου.

Ο των όλων Κύριος όμως επέτρεψε τούτο, ώστε να ωφελήσει τους ακροατές του θείου λόγου και να πιστεύσουν ότι ο Θεός δεν εγκαταλείπει ποτέ τα παιδιά του που πράττουν το θέλημά Του.

Ο Θείος Λόγος, χθές και σήμερα, ο αυτός και εις τους αιώνες, διδάσκει κατά πρώτον, ότι οι δαίμονες δεν έχουν δικαίωμα ούτε στους χοίρους εκείνους να εισέλθουν άνευ της θελήσεως του Θεού, ακόμα δε περισσότερο να βλάψουν τον κατ’ εικόνα Θεού άνθρωπο, ο οποίος φυλάσσει το Θείο Νόμο, το νόμο της χάριτος εν τη καρδία αυτού, και δεύτερον, επειδή οι Γαδαρηνοί της σημερινής ευαγγελικής περικοπής ήταν παραβάτες του θείου νόμου, θέλησε ο Κύριος να διδάξει αυτούς, ότι εάν δεν μετανοήσουν πάντες και αλλάξουν τρόπο ζωής, θα πέσουν ως οι χοίροι εκείνοι στην άβυσσο της αιωνίου κολάσεως.

Η παρακοή στο θείο νόμο γεννά την αμαρτία και η αμαρτία γεννά πάντοτε φόβους στην καρδιά του αμετανόητου αμαρτωλού. Πόσες και πόσες ψυχές ανθρώπων άραγε και σήμερα δεν σύρουν οι δαίμονες στην έρημο της αμαρτίας και ασέβειας και τις οδηγούν στον πνευματικό θάνατο, που είναι ο χωρισμός  του ανθρώπου από τον Θεό, τον Πλάστη και Δημιουργό του παντός.

Ο Χριστός, χθές και σήμερα, ο αυτός και στους αιώνες, δεν παραμένει στις χοιρώδεις ψυχές, ούτε κατοικεί στις άνομες και άδικες καρδιές, αλλά σ’ αυτές εισέρχεται ο διάβολος, ο πονηρός και μισήκακος εχθρός της ανθρωπίνης ψυχής και την οδηγεί στην απώλεια, στην αιώνιο άβυσσο, όπου εκεί «ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων».

Ο αγαθός και πολυεύσπλαχνος Θεός παρέχει στον άνθρωπο της κάθε εποχής τις ευεργεσίες του ποικιλοτρόπως κατά την εκάστου ιδία χρεία και όσοι μεν των ανθρώπων έχουν την φρόνηση και την σύνεση δέχονται αυτές, ωφελούνται και σώζονται. Όσοι δε των ανθρώπων είναι άφρονες, ως οι Γαδαρηνοί της σημερινής ευαγγελικής περικοπής, και αποκρούουν τις ευεργεσίες του Θεού και το σπουδαιότερον απωθούν τον Σωτήρα και Λυτρωτή του κόσμου, αυτοί παραδίδονται στον αιώνιο θάνατο.

Αδελφοί μου,

Εμείς, τα τέκνα της πίστεως, οφείλουμε, εν φόβω Κυρίου και αγάπη, να εργαζόμαστε τα έργα του φωτός, τα έργα τα σωτήρια και να δώσουμε όλη την προσοχή μας, την καρδιά και την διάνοιά μας στον Θεάνθρωπον Ιησού, ακούοντες τον λόγον αυτού και φυλάσσοντες αυτόν στις καρδιές μας, ώστε να τύχουμε άξιοι κληρονόμοι της βασιλείας των ουρανών. ΑΜΗΝ.

+ Ο Μητροπολίτης Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας Παΐσιος